So here I am to thank you
Door: dochter van Meta
Blijf op de hoogte en volg Kayleigh
14 Januari 2013 | Zuid-Afrika, Pretoria
Deze post moest een anderhalve maand al gepost worden, dit is niet gebeurd en dat is jammer. Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om mijn blog te lezen en verontschuldig me zelf oprecht. Veel leesplezier en tot snel!
3 December vorige jaar:
Zo dat gaat snel he. Waar je normaal mijn vorige blog nog een keer las uit pure wanhoop (ja ik ga ervan uit dat jullie dat doen) is er nu alweer een nieuwe. Maar dat komt omdat ik het beloofd had. Niet dat dat opzich veel uitmaakt, want als ik me er niet aan hou veranderd er niet veel aan de situatie. Ja jullie zouden me misschien iets minder vertrouwen. Maar een belofte in een blog, die mij in feite ongeloofwaardig maakt door een paar hele dagen uitstel... daar kun je je toch niet druk om maken zou je zeggen. Ach wat maakt het ook uit. Jullie zijn hier niet om te proberen mijn eeuwige gedachte gangen te volgen. Sommige misschien ook wel, ik hou van jullie daarom. Anyway, jullie zijn hier om over mijn belevenissen te lezen. Dus daar ga ik maar eens mee beginnen, met die belevenissen. Want die zijn er, net als mijn gedachte gangen, gelukkig genoeg.
Toen Jaap en Gijke weg waren had ik een dag om bij te komen. Want, na een nachtje weer als een zeester in mijn tweepersoonsbed slapen, zou ik hem moeten delen. Met mamaaaa :D
Het was vroeg in de ochtend toen ik al klaar wakker en schoongedouched op Helen stond te wachten. Die moest nog het een en ander doen voor werk en nadat ik mijn huisje nog een keer had nagekeken op vieze onderbroeken onder het bed, gebruikte sokken tussen de schone kleren en gekeken had of alle korsten van mijn tandenborstel waren (dit was by far het goorste stukje van mijn blog ever) was het tijd om naar Johannesburg te rijden. Iets later dan gepland kwamen we aan. Ze zou kwart over elf landen, en om kwart voor twaalf zaten we op de stoeltjes te wachten tot moeders door de deuren zou komen huppelen. Maar het werd kwart over twaalf, half een, kwart voor een. Nog steeds geen huppelende moeder. Een vrouw naast ons vroeg ons op welke vlucht we wachtten. 'Plane from Paris, you?' 'Me too, probably problems with the luggage.' Hm, nou daar zaten we dan. Gelukkig, had ik mijn kruiswoordpuzzel mee: dankjewel tante Wilmaaa! Gezond maken: HELEN. Leuk he. Helen stond gewoon in een kruiswoordpuzzel. Wat is de wereld toch klein.
Maar we dreigen af te dwalen, het ging over moeders. En gelukkig, na een uur en kwartier wachten, gingen de schuifdeuren nog een keer open, en daar stond ze. Mijn mama. Met haar krulletjes en de oranje Pouw tas van papa. Haar afritsbroek en Ecco schoentjes. Mijn mama.
Op blote voeten sprong ik over de reiling een die ons gescheiden hield en drukte haar stevig tegen me aan (hoor je de romantische muziek opzwellen? Zit je al met tranen in je ogen? Nee? Oke dan houd ik op). Mijn mama was er, en het was goed. Helen en mama stelden zich aan elkaar voor en heel even kreeg ik tranen in mijn ogen. Heel even maar hoor. Het beeld van mijn mama, die samen met een vrouw ergens in Zuid Afrika naar mij stond te kijken. Een vrouw die ze ergens ooit al eens ontmoet had toen ze ging helpen op haar verjaardagsfeestje. Zo'n 30 jaar geleden. Mama was vriendinnen geweest met de nicht van Helen. Helen, in Zuid Afrika, die voor me zorgde en van me hield als een surrograatmoeder. Ja dat was een mooi momentje :)
Moeders der bagage bleek te zijn achtergebleven in Parijs, dus na eerst nog wat gebel en geregel en de terugreis kwamen we dan eindelijk aan bij het huis. En ook mama was even helemaal verbaasd van het paradijselijk dat het uitstraalde. Ik heb alles laten zien en toen hebben we met z'n vijven (Adam, mama de kinderen en ik) boodschappen gedaan bij de Pick 'n Pay en ik heb met mama een rondje in de Pijpkar gereden. Hahahah leuk was dat he mam? De volgende dagen gewoon mijn routine gelopen. Kinderen ophalen van school (met 8 kinderen in een busje en lunch maken voor allemaal), paardrijles geven, koken, opruimen wat niet gedaan word door de maid, naar de kerk, veel koffie drinken en vooral genieten van lekkere vrije tijd. Mama werd een beetje ziek halverwege de week maar we hebben gewoon op de trampoline in de zon gelegen en een beetje gewinkeld.
Het was fijn om moeders erbij te hebben. Om haar te laten zien hoe ik leef, wat ik doe, hoe ik hier ben. En volgens mij vond mama het ook wel fijn om bij mij te zijn. Want hoe onafhankelijk je ook bent, of stiekem wil zijn en waar te wereld je je ook bevind, je blijft altijd je moeders kind (ja dat rijmt).
We zijn ook nog een keertje met zijn tweetje uit eten geweest en zoals het bij moeders en mij altijd gaat kregen we een discussie over een bepaald standpunt. Ik was het (natuurlijk) oneens met mams standpunt en na een redelijk goede tussenweg gevonden te hebben, bleef mama even stil en keek me aan. Ze stond op en gaf me een hele dikke knuffel. Met haar hoofd in mijn blonde haren die ze zo miste, zei ze: 'ik hou zoveel van je, maar soms ben je toch ook zo'n eigenwijs kreng'.
Mama, oprecht, dat is denk ik een van de fijnste manieren waarop ik gehoord heb dat iemand van me houd. Want je meent het. Het eerste en tweede deel. En ik hou daarom ook heel veel van jou mama... maar soms...
(hahaha nee, ik laat mijn tweede deel weg).
En na een week vol leuke momenten, goede gesprekken en moeder-dochter momentjes was het weer tijd om te gaan. We zijn naar het vliegveld gereden samen met Adam en hebben bij de KfC nog even lekker gebunkerd met z'n 3en. En toen was het tijd om 'doei' te zeggen. Het was toch weer even wat rotter dan ik dacht om doei te zeggen.
Mama, het was fantastisch en ik ben God ontzettend dankbaar voor jou. En dat je het geld en de tijd overhad om me te bezoeken, gewoon voor mij. Je bent de beste mama die er is. En ik hou van je.
Adam en ik zijn naar huis gereden en in de auto heb ik stiekem nog eventjes gehuild, thuis een Amarula gaan drinken en toen weer helemaal alleen in mijn tweepersoonsbedje gaan slapen.
Gaat iedereen die deze blog gelezen heeft en nog een mama heeft even zeggen dat je van je mama houd? Ja? Goedzo.
Dan ga ik nu nog even opruimen en tickets zoeken voor Tanzania. Ja, mission number one is momenteel om een weekje bij mijn zwarte kindje te zijn in zijn mooie land.
DOEEEEI!!!
ps. het liedje is van de Belgische zangeres Selah Sue, mooie muziek maakt ze. En een heel mooi nummer over mama. Die is voor jou moeders! And all the other mothers out there.
X!
http://www.youtube.com/watch?v=WXnerFWBsh0
www.lyricsreg.com/lyrics/selah+sue/Mommy/
3 December vorige jaar:
Zo dat gaat snel he. Waar je normaal mijn vorige blog nog een keer las uit pure wanhoop (ja ik ga ervan uit dat jullie dat doen) is er nu alweer een nieuwe. Maar dat komt omdat ik het beloofd had. Niet dat dat opzich veel uitmaakt, want als ik me er niet aan hou veranderd er niet veel aan de situatie. Ja jullie zouden me misschien iets minder vertrouwen. Maar een belofte in een blog, die mij in feite ongeloofwaardig maakt door een paar hele dagen uitstel... daar kun je je toch niet druk om maken zou je zeggen. Ach wat maakt het ook uit. Jullie zijn hier niet om te proberen mijn eeuwige gedachte gangen te volgen. Sommige misschien ook wel, ik hou van jullie daarom. Anyway, jullie zijn hier om over mijn belevenissen te lezen. Dus daar ga ik maar eens mee beginnen, met die belevenissen. Want die zijn er, net als mijn gedachte gangen, gelukkig genoeg.
Toen Jaap en Gijke weg waren had ik een dag om bij te komen. Want, na een nachtje weer als een zeester in mijn tweepersoonsbed slapen, zou ik hem moeten delen. Met mamaaaa :D
Het was vroeg in de ochtend toen ik al klaar wakker en schoongedouched op Helen stond te wachten. Die moest nog het een en ander doen voor werk en nadat ik mijn huisje nog een keer had nagekeken op vieze onderbroeken onder het bed, gebruikte sokken tussen de schone kleren en gekeken had of alle korsten van mijn tandenborstel waren (dit was by far het goorste stukje van mijn blog ever) was het tijd om naar Johannesburg te rijden. Iets later dan gepland kwamen we aan. Ze zou kwart over elf landen, en om kwart voor twaalf zaten we op de stoeltjes te wachten tot moeders door de deuren zou komen huppelen. Maar het werd kwart over twaalf, half een, kwart voor een. Nog steeds geen huppelende moeder. Een vrouw naast ons vroeg ons op welke vlucht we wachtten. 'Plane from Paris, you?' 'Me too, probably problems with the luggage.' Hm, nou daar zaten we dan. Gelukkig, had ik mijn kruiswoordpuzzel mee: dankjewel tante Wilmaaa! Gezond maken: HELEN. Leuk he. Helen stond gewoon in een kruiswoordpuzzel. Wat is de wereld toch klein.
Maar we dreigen af te dwalen, het ging over moeders. En gelukkig, na een uur en kwartier wachten, gingen de schuifdeuren nog een keer open, en daar stond ze. Mijn mama. Met haar krulletjes en de oranje Pouw tas van papa. Haar afritsbroek en Ecco schoentjes. Mijn mama.
Op blote voeten sprong ik over de reiling een die ons gescheiden hield en drukte haar stevig tegen me aan (hoor je de romantische muziek opzwellen? Zit je al met tranen in je ogen? Nee? Oke dan houd ik op). Mijn mama was er, en het was goed. Helen en mama stelden zich aan elkaar voor en heel even kreeg ik tranen in mijn ogen. Heel even maar hoor. Het beeld van mijn mama, die samen met een vrouw ergens in Zuid Afrika naar mij stond te kijken. Een vrouw die ze ergens ooit al eens ontmoet had toen ze ging helpen op haar verjaardagsfeestje. Zo'n 30 jaar geleden. Mama was vriendinnen geweest met de nicht van Helen. Helen, in Zuid Afrika, die voor me zorgde en van me hield als een surrograatmoeder. Ja dat was een mooi momentje :)
Moeders der bagage bleek te zijn achtergebleven in Parijs, dus na eerst nog wat gebel en geregel en de terugreis kwamen we dan eindelijk aan bij het huis. En ook mama was even helemaal verbaasd van het paradijselijk dat het uitstraalde. Ik heb alles laten zien en toen hebben we met z'n vijven (Adam, mama de kinderen en ik) boodschappen gedaan bij de Pick 'n Pay en ik heb met mama een rondje in de Pijpkar gereden. Hahahah leuk was dat he mam? De volgende dagen gewoon mijn routine gelopen. Kinderen ophalen van school (met 8 kinderen in een busje en lunch maken voor allemaal), paardrijles geven, koken, opruimen wat niet gedaan word door de maid, naar de kerk, veel koffie drinken en vooral genieten van lekkere vrije tijd. Mama werd een beetje ziek halverwege de week maar we hebben gewoon op de trampoline in de zon gelegen en een beetje gewinkeld.
Het was fijn om moeders erbij te hebben. Om haar te laten zien hoe ik leef, wat ik doe, hoe ik hier ben. En volgens mij vond mama het ook wel fijn om bij mij te zijn. Want hoe onafhankelijk je ook bent, of stiekem wil zijn en waar te wereld je je ook bevind, je blijft altijd je moeders kind (ja dat rijmt).
We zijn ook nog een keertje met zijn tweetje uit eten geweest en zoals het bij moeders en mij altijd gaat kregen we een discussie over een bepaald standpunt. Ik was het (natuurlijk) oneens met mams standpunt en na een redelijk goede tussenweg gevonden te hebben, bleef mama even stil en keek me aan. Ze stond op en gaf me een hele dikke knuffel. Met haar hoofd in mijn blonde haren die ze zo miste, zei ze: 'ik hou zoveel van je, maar soms ben je toch ook zo'n eigenwijs kreng'.
Mama, oprecht, dat is denk ik een van de fijnste manieren waarop ik gehoord heb dat iemand van me houd. Want je meent het. Het eerste en tweede deel. En ik hou daarom ook heel veel van jou mama... maar soms...
(hahaha nee, ik laat mijn tweede deel weg).
En na een week vol leuke momenten, goede gesprekken en moeder-dochter momentjes was het weer tijd om te gaan. We zijn naar het vliegveld gereden samen met Adam en hebben bij de KfC nog even lekker gebunkerd met z'n 3en. En toen was het tijd om 'doei' te zeggen. Het was toch weer even wat rotter dan ik dacht om doei te zeggen.
Mama, het was fantastisch en ik ben God ontzettend dankbaar voor jou. En dat je het geld en de tijd overhad om me te bezoeken, gewoon voor mij. Je bent de beste mama die er is. En ik hou van je.
Adam en ik zijn naar huis gereden en in de auto heb ik stiekem nog eventjes gehuild, thuis een Amarula gaan drinken en toen weer helemaal alleen in mijn tweepersoonsbedje gaan slapen.
Gaat iedereen die deze blog gelezen heeft en nog een mama heeft even zeggen dat je van je mama houd? Ja? Goedzo.
Dan ga ik nu nog even opruimen en tickets zoeken voor Tanzania. Ja, mission number one is momenteel om een weekje bij mijn zwarte kindje te zijn in zijn mooie land.
DOEEEEI!!!
ps. het liedje is van de Belgische zangeres Selah Sue, mooie muziek maakt ze. En een heel mooi nummer over mama. Die is voor jou moeders! And all the other mothers out there.
X!
http://www.youtube.com/watch?v=WXnerFWBsh0
www.lyricsreg.com/lyrics/selah+sue/Mommy/
-
14 Januari 2013 - 13:15
Margreet:
Lieve Kayleigh, prachtig verslag, kan niet anders zeggen! Love you! -
14 Januari 2013 - 13:15
Lara:
Ik hou van me mama:) -
14 Januari 2013 - 13:30
Mamzel:
'k vind dat ik als eerste had moeten reageren op dit mama verhaal, maar een andere moeder en een mooie meid zijn me voor geweest :(
En jaaaa hooor, het is weer gelukt, ik zit weer te janken!!!!
Je bent en blijft een wonder. Ons wonder, door God gegeven. Die soms andere plannen met je heeft dan wij willen of dachten. Maar wetend dat je Zijn kind bent, die wij slechts in bruikleen hebben gekregen om te verzorgen, groot te brengen en op te voeden, is het goed wat je doet! (rijmt ook, heb je dus van mij :) ) ik hou van je, ek heb jou lief, i love you, ti amo and God bless you.
xx -
14 Januari 2013 - 14:19
Els:
Lieve Kayleigh.....Prachtig geschreven. En wat kan die mama trots zijn ook z'n bijzondere dochter!
Hele dikke knuf!xx -
14 Januari 2013 - 17:24
Jedidja:
Ik wil heel veel mooie dingen zeggen.
Maar soms hoef je niks te zeggen :) -
17 Januari 2013 - 20:49
Piet En Carla:
hola Kayleigh. Wat zullen jullie een fijne tijd hebben gehad zoals je het omschrijft. Heerlijk dat je moeders kon laten zien hoe je daar leeft en natuurlijk heel gezellig. Wellicht komt ze nog een keertje? Het is hier in Nederland, ja je leest het goed wij zitten niet in Spanje, heerlijk koud en wit. Ik moest vandaag nog denken aan de muts die Elefteria vorig jaar in Polen heeft gekocht. Zal haar vast super leuk staan. Het heeft daar even geduurd eer dat ze hem had gekocht maar dan heb je ook wat hahaha. We gaan je ouders en zus waarschijnlijk de 27 ste zien want dan wordt de verjaardag van Daan gevierd. Kunnen we nog net even meemaken want de 31 ste vertrekken we weer naar Spanje.Ik zal van jarige Daan een leuke foto maken en naar je opsturen. Nou geniet van alles en op naar je volgende verslag. Dikke kussen Piet en Carla -
19 Januari 2013 - 19:33
Gijke En Jaap:
Lieve Kayleigh,
Gewoon lekker om jou reisverslag te lezen, vooral omdat wij een stukje mee hebben gelopen in jou reis en gezien hebben hoe jij daar functioneert en omgaat met met de dingen die op je pad komen, kortom hoe jij in het leven staat, we hebben daar bewondering voor. Natuurlijk zijn we daar ook heel blij mee, je leeft en woont daar tenslotte met onze kinderen en kleinkinderen en brengt jouw aanstekelijk positieve levenshouding ook op hun over. Dat hebben wij zelf kunnen zien.
Geniet van de tijd die je nog bij Helen bent en neem alles in je op in dit mooie land, dat op veel dingen zo verschilt van ons eigen landje Nederland.
Groet ieder daar die ons lief is,
Gijke en Jaap -
23 Januari 2013 - 14:57
Marlies:
wauw kayleigh weer heel mooi en leuk en grappig en zielig en bijzonder en nog veel meer, maar eigenlijk ben ik stiekem heel jaloers op jou! veel plezier daar:) -
31 Januari 2013 - 19:46
Joke De Keijzer:
Hallo Kayleigh, dit was lank laas dat ons iets van jou hoor maar dit lyk of jy baie geniet van alles.
Dis die mense, die natuur, die pragtige blomme in die tuin, die mooi lugte, die krekels, die donderbuie, die groot reen, die baie flitse, die slag gate op die stofpad, die lekker braai feeste, die vakansie trippies met die bakkie, die lekker kos, die lekker soet fruit, die blatjang, die chappies, die lekker eiers met bacon, die lekker ouma biskwie, die lekker wijntjie wat jou so lekker laat voel.
Geniet en ons hoop jy kan nog daar voor 'n rukkie daar bly.
Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
